Poëzie
Als de liefde niet bestond
Als de liefde niet bestond
Zullen ze stilstaan, de rivieren
En de vogels en de dieren
Als de liefde niet bestond
Als de liefde niet bestond
Zou het strand de zee verlaten
Ze hebben niets meer te bepraten
Als de liefde niet bestond
Als de liefde niet bestond
Zou de maan niet langer lichten
Geen dichter zou meer dichten
Als de liefde niet bestond
Nergens zouden bloemen staan
En de aarde zou verkleuren
Overal gesloten deuren
En de klok zou niet meer slaan
Als de liefde niet bestond
Dan was de hele vrijerij bedorven
De wereld was gauw uitgestoven
Als de liefde niet bestond
Als de liefde niet bestond
Zou de zon niet langer stralen
De wind zou niet meer ademhalen
Als de liefde niet bestond
Geen appel zou meer rijpen
Zoals eens in het paradijs
Als wij elkaar niet meer begrijpen
Dan is de wereld koud als ijs
Ik zou sterven van de kou
En m'n adem zou bevriezen
Als ik je liefde zou verliezen
Er is geen liefde zonder jou
~Toon Hermans
Analyse
Onderwerp: De liefde
Hoofdgedachte: Hoe het zou zijn als de liefde niet bestond
Rijm/geen rijm: rijm; gepaard rijm (de tussenregels); klinkerrijm
Rijmschema: A BB C en/of A BB A > strak schema
Vorm van het gedicht: 8 coupletten; elk couplet heeft 4 regels, het gedicht is niet compleet gespiegeld
Beeldspraak: Niets meer te bepraten - Geen reden hebben om te blijven
De maan niet meer lichten - De maan zou er niet meer zijn
Vrijerij - Voortplanting
De wind niet meer ademhalen - Er zou geen wind meer zijn
Sterven van de kou - Te koud om in leven te blijven
Gevoel: Een heel mooi gedicht. Ik vind de liefde een heel mooi iets. Dit gedicht beschrijft heel mooi hoe de wereld er uit zou kunnen zien als er geen liefde was.
Spreekt mij wel of niet aan: het gedicht spreekt mij wel aan.
Alliteratie: -
Assonantie: -
Beeldspraak: zie boven
Ironie: Het strand en de zee hebben niks meer te bespaten, maar de zee en het strand kunnen niet spreken; De wind zou niet meer ademhalen. Dat kan niet, want de wind leeft niet dus het kan geen ademhalen.
Metafoor: -
Moraal: Zonder liefde zou de wereld er waarschijnlijk heel anders uit gezien hebben. Dsu het is maar goed dat de liefde bestaat.
Drie andere gedichten over de liefde
Droommeisje
Ik heb een droompaleis gebouwd
en een vriendinnetje
verzonnen
om te verwennen en koesteren
als was ze jij
ze luistert
met ogen vol troost
en medeleven
als ik ze over jou vertel
ze is perfect,
maar als ik kiezen mocht
koos ik voor jou,
je hebbelijkheden en gebreken
die maken wie je bent
en om wie je bent
hou ik van jou
~Marcel Bulckaert
http://www.gedichten.nl/nedermap/netgedichten/netgedicht/211699.html?zoekresultaat=ja#.UxDk2_l5MrU
Tussen de regels door
Ja, laten we elkander goed begrijpen:
Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn.
(Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen,
dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.)
Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder.
Het is het beste, voor ons alle twee.
(Nu zit ik dus te wachten op het wonder
nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)
Ik weet het immers wel, vandaag of morgen
wordt het die kleine blonde. Zie 'k het goed?
(Ik zou haar langzaam, langzaam willen worgen
liefst met de voile van haar eigen hoed.)
Wees maar niet bang, ik zal geen scenes maken.
Ik ben een cynische moderne vrouw.
(Maar heeft modern ooit iets met vrouw te maken
en dat cynisme van me... nou...)
Nou dag. Bekommer je niet te veel om me.
We zullen elk een andere kant uit gaan.
(Niet waar! Het kan niet waar zijn godverdomme,
ik hou van je, maar dat gaat je niet aan.)
~Annie M.G. Schmidt
http://www.gedichten.nl/nedermap/netgedichten/netgedicht/51282.html?zoekresultaat=ja#.UxDf6Pl5MrU
Oude Liefde
Met zijn gebogen rug en kruk
groet ik mijn buurman.
Zo iemand uit één stuk
waar je van opaan kan.
Ik houd hem even staande:
Wat is momenteel gaande?
Met zacht omfloersde stem vertelt hij
van zijn demente vrouw.
Hij blijft haar nog altijd trouw.
Zij woont niet meer thuis,
verblijft in een andere stad.....
Híj zoekt haar steeds weer op,
de lieve schat!
Zij kent hem allang niet meer,
herkent alleen nog maar zijn stem...
Hij zegt: 'k ben blij dat ik er voor
haar dan tóch nog ben'.
Nú is hij zelf geopereerd en heeft
heel moeizaam geleerd
dat hij haar loslaten moet en dat
wel met een laatste groet.
Na 60 jaar huwelijk moet hij erkennen:
het gáát echt niet meer.
Het doet hem onbeschrijflijk veel zeer.
In zijn ogen blinkt een traan en ook ík
laat hem nu maar gaan.
Ik pak hem nog even bij de arm en voel
me onmachtig, krijg het warm.
~Anna Veenstra
http://www.gedichtenstad.nl/liefdesgedichten/oude-liefde.html